Strategisch het scherpste mes in de la, progressie door het seizoen heen en de beste coureur van het veld. Red Bull had het allemaal in 2022 en werd zo onbedreigd rijders- en constructeurskampioen. Aan het begin van het jaar zag het daar niet naar uit. Wel vocht Max Verstappen in Bahrein al met de Ferrari van Charles Leclerc en won het team de tweede race in Djedda. Alleen de betrouwbaarheid liet nog te wensen over.

Verstappen had in de eerste paar races moeite met de balans van de te zware RB18, maar won toch vier van de eerste zes races. Toen de auto zich steeds meer naar de Limburger vormde, was hij nauwelijks meer te kloppen. Qua punten, qua zeges en ook qua optredens beleefde Verstappen zijn beste seizoen tot nu toe.

Strategisch liet Red Bull zich ook zelden aftroeven. De renstal van Verstappen maakte vaak de juiste keuzes, al maakte de Nederlander het zijn team vaak ook wel makkelijk. Strategie wordt een stuk eenvoudiger als je de snelste op de baan bent.

Dat was uiteraard ook te danken aan de auto, die na een stroef begin betrouwbaar werd. De RB18 had speciale eigenschappen die vooral in de race goed van pas kwamen. De topsnelheid was het hele jaar lang een wapen dat meerdere overwinningen opleverde. Het bandenbehoud was ook ijzersterk. Zelden sloeg Red Bull de plank mis. Alleen in Australië, Oostenrijk en Brazilië ging het echt moeizaam.

Sergio Pérez profiteerde in de eerste seizoenshelft van een auto die iets beter bij zijn rijstijl paste, maar stond verder vooral in de schaduw van Verstappen. De Mexicaan speelde ook veel minder een rol in de titelstrijd dan in 2021, simpelweg omdat zijn kopman dat niet nodig had. Pérez hield zelf gelijke tred met Leclerc, maar trok daarin uiteindelijk aan het kortste eind.

Ferrari wilde na twee jaren tobben weer competitief zijn en slaagde in die opzet. Maar dat vertelt uiteraard niet het hele verhaal. Het wereldkampioenschap was voor Charles Leclerc hoe dan ook te hoog gegrepen, maar de Scuderia had het Red Bull veel lastiger moeten maken.

Daarvoor had Ferrari het middel: de F1-75 was in bepaalde delen van het seizoen de snelste auto. Er zaten alleen een paar zwaktes in. In de eerste paar races was de auto te langzaam op de rechte stukken, of de Red Bull te snel. Die kwetsbaarheid had het team er rond Canada wel uitgehaald, maar toen was de schade al geleden.

Een tweede zwakte was de betrouwbaarheid. Ferrari koos met het oog op de engine freeze voor paardenkrachten, omdat daar na de zomer tot 2026 niet meer aan gewerkt mag worden. Aan de betrouwbaarheid wel, wat nog steeds nodig is. De nieuwe Ferrari-krachtbron is waarschijnlijk de sterkste van het veld, maar kan ondanks verbeteringen niet altijd het volledige potentieel benutten. De derde zwakte zat in bandenmanagement, dat zeker in de tweede seizoenshelft een steeds groter probleem werd. Soms viel het mee, zoals in Oostenrijk en Abu Dhabi.

Ferrari zelf verviel regelmatig in oude strategische fouten en amateuristisch geklungel, al blijft daar altijd wat beeldvorming aan kleven. Mercedes ging bijvoorbeeld in Austin en Mexico in de fout, zonder het hoongelach dat Ferrari meestal ten deel viel. De ontwikkelingen van het team gingen ook langzamer dan Red Bull en uiteindelijk ook Mercedes.

Leclerc begon het seizoen sterk, met goede kwalificaties en races. Maar hoe meer de Monegask onder druk van Verstappen kwam te staan, hoe meer fouten hij maakte. Dat gebeurde onder meer in Imola en op Paul Ricard. Na de zomer maakte Leclerc soms een wat uitgebluste indruk. Dat gold niet voor Carlos Sainz, die het seizoen begon met meerdere fouten, maar uiteindelijk de F1-75 onder de knie kreeg. Toen hij daarin was geslaagd, was de Ferrari al niet meer de snelste auto van het veld. Toch won de Spanjaard voor het eerst, in Silverstone.

Laag boven de grond en heel veel downforce: dat was het doel van de Mercedes W13. Het bleek een kolossale misrekening van het team dat jarenlang de Formule 1 domineerde. Lewis Hamilton en George Russell stuiterden en hobbelden zich door de eerste seizoenshelft heen. De beelden van Hamilton die in Bakoe nogal demonstratief zo stijf als een plank uit zijn auto kroop, zijn tekenend voor de situatie.

De W13 gaat daarom de geschiedenis in als een miskleun, ondanks de inventieve en bijna ontbrekende sidepods. En ondanks de inhaalrace van Mercedes, dat gedurende het seizoen in ieder geval Ferrari nog aardig wist bij te halen. Teambaas Toto Wolff wil de auto bij de ingang van de fabriek zetten als herinnering dat het allemaal niet vanzelf gaat in de Formule 1.

Hamilton won voor het eerst in zijn loopbaan in een heel seizoen geen enkele race en kon ook maar zelden indruk maken. De stap van dominantie naar gestuntel viel de zevenvoudig wereldkampioen zwaar. Zo zwaar dat zijn kant van de garage het experimenteelste werk verrichte in de eerste seizoenshelft. Dat Hamilton uiteindelijk minder punten scoorde dan Russell, is daardoor deels verklaarbaar.

Russell had zich zijn eerste jaar bij Mercedes qua resultaten vast anders voorgesteld, maar maakte desondanks indruk. Eerste pole, eerste zege: hij kreeg het toch nog voor elkaar. Russell deed allesbehalve onder voor zijn teamgenoot, en dat is een overwinning op zich. Mocht Hamilton zijn helm binnenkort aan de wilgen hangen, dan is de opvolger in huis. Als Russell zo doorgaat, kan hij zijn legendarische teammaat best eens versneld naar de uitgang helpen.